Alchemia

A mój rozmówca zasnął dzisiaj z słuchawką przy uchu. Dobry ze mnie środek nasenny. Usmiechnęłam się mówiąc dobranoc w próżnię i naciskając klawisz zakończ rozmowę.
Przeżyłam dzień bez relanium. Przeżyje i bez melatoniny noc. 
Melancholijnie mi się zrobiło o tej drugiej w nocy. Żebym mogła coś  z sobą zrobić, żebym mogła inaczej sie czuć.
I nikt, nic nie musi rozumieć i nikt nie musi mnie rozumieć.
Oddalam się od nich mimo, że chcą być blisko. Bo nie cieszy, bo nie mam ochoty. Nie potrafię inaczej.
Obiecuję i niedotrzymuje słowa.
Żle mi, naprawdę mi źle. Psychicznie i fizycznie. Za dużo tego wszystkiego.

W każdej lokalnej gazecie jest cosich takiego jak "ogłoszenia drobne" i w tej co ukazuje się w moim mieście również. A to o motoryzacji, a to o sprzecie wszelakim, a to o zwierzętach, nieruchomościach itd. Są również reklamy taxi, ośrodka szkolenia kierowców, salonu sukien ślubnych itd. A pośród tego wszystkiego znalazłam coś takiego:

"Zainteresowana bliższą znajomością prosi o pilny kontakt Pana, lat 40, wysoki, dobrze zbudowany brunet, korzystający z komunikacji miejskiej. Znaki szczególne: czarna, teczka oraz czerwona siatka z chlebem. Spotkanie koło poczty przy PKP 2 kwietnia 2007 o godz. 14:30."

hehe chyba aż z ciekawości się tam przejde, pewnie jak pół miasta :) A w sumie kto wie, może też będę kiedyś w takiej desperacji i ogłoszenia będę w prasie zamieszczać;)

Rozmawiam, obserwuję. Są ludzie mi bliscy którym się 'sypie świat'. Są ludzie mi bliscy, którym sie układa. Może warto więc się łudzić, że życie nie jest okrutne. Wciąż głupio naiwna.

Wiecej mnie tam niż tutaj. Gdzie? Na photoblogu. Link z lewej strony. Słowa nie chcą się pisać.

"Ilu nas było
Ilu przetrwało
Ilu upadło, zbyt nisko
Ilu z nas już nie jest sobą
Ilu? Ilu?
Ilu jeszcze?

Ilu z nas ucieka przed sobą
Ilu z nas okłamuje samych siebie
Ilu jeszcze?

Ilu jutro nie zobaczę
Ilu twarzy nigdy nie poznam
Ilu z nas zabija siebie
Ilu odejdzie za wcześnie

Ilu szuka swojej drogi
Ilu nigdy jej nie znajdzie
Ilu jeszcze muszę stracić
Ilu jeszcze?"

Sweet Noise "Ilu jeszcze"

Ps. Mówi się, że męża można spotkać w bibliotece. Spotkałam. Czyjegoś.

Fragment rozmowy:

'[...]a oprocz tego jest tak njiak bezbarwnie smutno pusto itd. Mam wrazenie jakbym moj swiat stanal w miejscu z chwila kiedy mama odeszla, a swiat jednak nadal nieublaganie pedzi do przodu i zycie sie toczy dalej i musze sie w nie jakos wpasowac co ciezko przychodzi...nie bede sie wyzewnetrzaniac lepiej... bo i tak nie wiesz co powiedziec pewnie i nie dziwie sie bo nikt nie wie i pewnie sama bym nie wiedziala, a moze nawet nie wiem  co wlasciwie teraz  pisze...' 'piszesz to co czujesz' ' tylko i tak zadne slowa nie sa w stanie tego wyrazic...'

Może to dobrze że ludzie nie widzą tego co w człowieku. Na zewnątrz z pozoru wszystko jest w miarę  wporządku. Tego co we mnie nie da sie opisać, a może raczej nie potrafię a może i nie chcę...

Nie chcę czytać komentarzy że przykro, właściwie nie chcę żadnych komentarzy...